Την ίδια στιγμή ο Toύρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν κάνει αντίστοιχο προεκλογικό αγώνα εις βάρος της χώρας μας, επενδύοντας κι αυτός με τη σειρά του σε τεχνητές εντάσεις για να επισκιάσει τα πραγματικά προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας του, τον πληθωρισμό (66,8%) και την ανελευθερία του καθεστώτος του.

Πόσο ήρεμοι μπορούμε να είμαστε όταν ξέρουμε ότι η εθνική οικονομία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τουρισμό, έναν τομέα εξαιρετικά ευάλωτο σε ποικίλους παράγοντες, από θεομηνίες και πυρκαγιές μέχρι περιφερειακές συρράξεις και μεταναστευτικά κύματα; Και μπορεί φέτος η –διψασμένη μετά την πανδημία για ταξίδια– διεθνής κοινότητα να επισκέφθηκε μαζικά την Ελλάδα, ποιος εγγυάται όμως ότι οι συνθήκες θα είναι εξίσου ευνοϊκές του χρόνου; Το κυρίαρχο αφήγημα είναι πως αφού η οικονομία πάει καλά (;), οι πολίτες –μερικώς ικανοποιημένοι από μικρά επιδόματα και πενιχρές ενισχύσεις– αδιαφορούν για τους θεσμούς και την εύρυθμη λειτουργία τους: για την υπόθεση των υποκλοπών, τις αδιανόητες καθυστερήσεις στα δικαστήρια που οδηγούν σε παραγραφές και σε μη απονομή δικαιοσύνης, για τις απευθείας αναθέσεις και την εδραίωση του νεποτισμού στον κρατικό μηχανισμό. Εστω ότι ισχύει αυτό. Αδιαφορούν όμως και για τα προβλήματα στην υγεία –τα χειρουργεία που αναβάλλονται επί μήνες, τις ελλείψεις σε φάρμακα– ή την υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, που αγγίζει την καθημερινότητά τους;

Το 2023 θα κρίνει κατά πόσον οι ψηφοφόροι αρέσκονται να αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι με κοντόφθαλμα κριτήρια λίγους μήνες πριν από τις εκλογές ή αν η εκλογική συμπεριφορά τους βασίζεται σε μια ευρύτερη και πιο μακροπρόθεσμη αποτίμηση της κυβερνητικής θητείας. Το μόνο βέβαιο είναι πως θα είναι μια ενδιαφέρουσα χρονιά.

Πηγή : Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ